De noodzaak om onafhankelijk te worden van fossiele brandstoffen is al jaren hoog, maar werd nog nooit zo urgent gevoeld als nu. Dat die onafhankelijkheid een prijs heeft is duidelijk. Op korte termijn is die prijs hoger dan de prijs van niks doen. Maar als we op korte termijn niks doen, gaat dat op de langere termijn juist nog meer geld kosten.
Alleen de vraag is: wie betaalt daar eigenlijk voor? Mensen met lagere inkomens zijn een veel groter deel van hun inkomen kwijt aan die omslag. En ze betalen ook de hoogste prijs voor de gevolgen van de opwarming van het klimaat en het verlies aan biodiversiteit, bijvoorbeeld doordat ze in een kwetsbaardere omgeving wonen.
Toegang tot duurzaamheid
In zijn nieuwe Duurzaam Denkbeeld schrijft Piet Sprengers over hoe ongelijkheid ertoe leidt dat duurzaamheid niet voor iedereen toegankelijk is. Dit probleem is veel breder dan wie wel of niet de middelen heeft om zonnepanelen op zijn dak te leggen (en wie überhaupt een eigen dak heeft).
Download Duurzaam Denkbeeld (pdf)
Duurzaamheid is, vrij vertaald: ‘dat iedereen de mogelijkheid heeft te voorzien in zijn of haar behoeften, nu en in de toekomst’[1]. Wie toegang heeft tot duurzaamheid, kan voor zichzelf en zijn of haar gezin voorzien in wat minimaal noodzakelijk is om te kunnen deelnemen aan de samenleving. In Nederland is dat voor een grote groep mensen niet mogelijk. Dat komt mede doordat we denken en handelen vanuit waarden en normen die armoede en ongelijkheid rechtvaardigen, en waarvoor we een blinde vlek hebben gekregen.
In dit Duurzaam Denkbeeld bespreekt Piet Sprengers deze waarden en normen: zijn we het ermee eens? Wat kan (en moet) er anders? Hoe zorgen we dat de sterkste schouders écht de zwaarste lasten dragen?
Wil je reageren?
Stuur Piet een berichtje via LinkedIn.
